DMSO
Profesor Frydrychowski jest wielkim zwolennikiem stosowania dimetylosulfotlenku (DMSO), który podobnie jak witamina C jest bardzo popularnym środkiem pseudomedycyny. Wpisując to hasło w Google dostajemy niemal wyłącznie same pseudomedyczne strony internetowe. DMSO jest produktem ubocznym procesu przekształcania drewna w celulozę, prosto mówiąc - to produkt uboczny produkcji papieru. W przemyśle jest wykorzystywane jako rozpuszczalnik w procesach chemicznych, w chemii analitycznej jest stosowany jako rozpuszczalnik substancji badanych. Wykorzystywany jest od dawna w badaniach medycznych wykorzystujących hodowle komórkowe oraz przy projektowaniu i testowaniu leków, gdzie również wykorzystuje się jego właściwości jako rozpuszczalnika. DMSO jest substancją reaktywną biologicznie, a ograniczeniem w hodowlach komórkowych jest możliwość niezamierzonej stymulacji lub hamowanie wzrostu. 
​
W medycynie DMSO znane jest od 1963 roku, wykorzystywano jego możliwość penetracji skóry i tkanek do transportu innych substancji czynnych. Najważniejszą medyczną cechą DMSO jest działanie przeciwzapalne, wynikające z hamowanie produkcji cytokin prozapalnych w układzie krwionośnym. Stąd właśnie wzięło się zainteresowanie zwolenników pseudomedycyny, uznających DMSO za Święty Gral leczenia procesów zapalnych, a nawet raka, pomijając przy tym wszystkie negatywne aspekty oraz braki dowodów na skuteczność i bezpieczeństwo DMSO. Ciekawe jest to, że ci sami ludzie nieustannie twierdzą, że wszystkie inne leki są szkodliwe, a pacjentów celowo truje się różnymi medykamentami, aby koncerny farmaceutyczny mogły żerować na pacjentach. Sam profesor również wypowiadał się w podobnym tonie.